a. Hikayeci Tarih: Rivayetçi tarih olarak da bilinir. İlk tarih yazım şeklidir. Bu yazım şekli Heredot ile başlamıştır. Bu tip tarih yazım şekillerinde olaylar destanımsı ve hikayeci bir üslupla anlatılır. Hikayeci tarihte yer ve zaman gösterilse de sebep – sonuç ilişkisi göz ardı edilmiştir. Ayrıca güvenirliği en az olan tarih yazım şeklidir.

b. Öğretici Tarih: Pragmatik (faydacı) tarih de denilir. Bu yazım şeklinde, tarihe mal olmuş olay ve kahramanlar ön plana çıkarılır. Bundaki amaç toplumların zor günlerinde kendisine olan güven duygusunu artırmak ve toplumun ahlaki değerlerini yükseltmektir. Bu yönüyle bu tarih yazım şekli duygusal bir yaklaşım içerisine girmektedir. Bu tarzın ilk temsilcisi Tukidides’tir.

c. Sosyal Tarih: Öğretici yazım şeklinin duygusallıktan arındırılmış halidir. Bu tip yazım şeklinde olayların sebep ve sonuçları maddi esaslara dayandırılmaya çalışılır. Bu da tarihi olayların bir bütün olarak ele alınmasını güçleştirir.

d. Kronik Tarih: Bu yazım şeklinde olayların isimleri ve gerçekleşme zamanı dikkate alınmıştır. Olaylarla ilgili detaylı bilgi edinmek bu tür yazım şeklinde mümkün değildir.

e. Neden – Nasılcı (Bilimsel) Tarih: Bu tür tarih yazım şekline araştırmacı ya da bilimsel tarihde denir. Günümüzde kullanılan tarih yazım şeklidir. Bu yazımda tüm olaylar belgelere dayandırılır, sebep – sonuç ilişkisi içerisinde objektif olarak incelenir. Ayrıca güvenirliliği en fazla olan tarih şeklidir.