Türkiye’de Uygulanan Tarımsal Yöntemler

Ekstansif (geleneksel) Tarım Yöntemi:

Genellikle sulamanın yetersiz iç ovalarda yapılan tarım yöntemidir. Bu tarım yönteminde sulama yapılamadığı için iklime bağlı olarak verimde dalgalanmalar görülmektedir. Bu tarım yönteminde birim alandan alınan ürün miktarı düşüktür.

Nadas Tarım Yöntemi:

Sulama yetersizliği olan toprakların nem ve mineral dengesini korumak amacıyla bir yıl aralıklarla boş bırakılması yöntemidir. Bu yöntem daha çok iç ovalarda yaygın olup kıyı ovalarında azdır.

Entansif (Yoğun veya Modern) Tarım Yöntemi:

Bu yöntemde birim alandan en fazla tarım ürünü almak istenmektedir. Bu amaçla; sulama, gübreleme, zirai mücadele, tohum ıslahı, makineleşme gibi verim arttırıcı yöntemler yoğun olarak kullanılmaktadır. Türkiye’de modern tarım yöntemleri kıyı ovalarında, GAP ve KOP gibi tarım projeleri sahalarında uygulanmaktadır.

Sera ve Turfanda Yöntemi:

Seracılık faaliyetleri kapalı ortamlarda sıcaklık ve nemlilik şartları suni olarak sağlanarak yapılmaktadır. Bu yüzden modern tarım metotlarındandır. Kış mevsimi sıcaklık ortalamasının yüksek olan Akdeniz kıyı kesiminde yaygın olarak yapılmaktadır. Ege kıyı kesiminde yapılan seracılık faaliyetlerinde sıcak su kaynaklarından da faydalanılmaktadır.

Plantasyon tarımı:

Daha çok tropikal ve subtropikal bölgelerde modern tarım metotlarıyla ticari amaçla bir veya birkaç çeşit ürün yetiştirmeye dayalı tarım yöntemidir. Türkiye azda olsa son yıllarda bazı ülkelerde kiraladığı tarım topraklarında plantasyon tarımına başlamıştır.

Organik Tarım Yöntemi:

Toprakların kimyasal olarak kirlenmesi canlı türlerinin zarar görmesi genetik tehlike gibi birçok konuda sorunlara sebep olan modern tarım yöntemine karşı son yıllarda gelişme kat etmiştir. Türkiye’de de organik tarım teşvik edilmektedir. Bu tarım yönteminde yerli tohumlar suni gübre ve kimyasal mücadele yapmaksızın yetiştirilmektedir. Bu tarım yönteminde toprak, hava, su gibi yaşamsal kaynaklarla birlikte doğal dengenin korunmasını amaçlanmıştır.