Türkiye’de Ot Toplulukları

Türkiye’de görülen ot formasyonları bozkırlar ile çayır topluluklarıdır. Yetişme koşulları bakımından farklı olan bozkır ve çayırlar yine de benzer bitki türlerini barındırmaktadır. Şimdi bunları ayrıntılı olarak görelim.

a) Bozkırlar

Kurak ve yarı kurak bölgelerde ilkbahar yağışlarıyla yeşeren ve yaz kuraklığında kuruyup sararan ot topluluklarına bozkır denir. Bozkırların en geniş alan kapladığı İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu’dur. Başlıca bozkır bitkileri; çoban yastığı, peygamber çiçeği, geven, koyun yumağı, üzerlik otu, gelincik, çayır üçgülü, sığır kuyruğu ve yavşan otudur.

Trakya, İç Anadolu, Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun alçak alanlarında yüzyıllar öncesindeki ormanların tahrip edilmesi ve yağış azlığı sonucunda bozkırlaşmış alanlarda antropojen bozkırlar oluşmuştur. Bu yörelerde yer yer orman kalıntılarının olması bu durumu kanıtlar.

b. Çayırlar

İlkbaharda yeşerdikten sonra yaz boyunca serin ve yer yer yağışlı geçen yüksek alanlarda bozkırlardan uzun boylu gür ot topluluklarına çayır denir. Dağ çayırı veya alpin çayır alanları bu bitki topluluğu içindedir. Erzurum – Kars – Ardahan yaylalarındaki yüksek düzlüklerde çayırlar daha geniş alan kaplar. Ancak Karadeniz Dağları ile Toros Dağları’nda ormanlardan yüksekte olan bu çayırlar yazın hayvancılık bakımından önem taşır. Erzurum – Kars ve Ardahan yaylalarındaki bu çayırlar ilkbahar yaz aylarında yağışlı sisli iken sonbahar — kış döneminde kar altında kalır.

Karadeniz Dağları’nda yaz aylarında yeşil kalan alpin çayırlar kışın kar altında kalır. Özellikle Erzurum – Kars ve Ardahan’daki başlıca bitki türleri; sarı çiçekli orman gülü, mine, kardelen, kar çiçekleri, tarla sarmaşığı, geven, yumak, taşkıran, yıldız ve çayırdır.