Türk masallarının kaynağı oldukça eskidir. Uygur Dönemi’ne ait Prens Kalyanamkara ile Papamkara gibi eserler ilk masal motiflerinin yer aldığı eserlerdendir. Uygur Dönemi’ne ait Altun Yaruk da masal özelliği gösterir. Osmanlı Dönemi’nde sözlü gelenekten derlenerek hazırlanan Billur Köşk Masalları adlı eser, en eski masal kitabımızdır.

XIX. Yüzyıldan itibaren Türk hal edebiyatının sözlü ürünleri için de “kıssa” sözcüğüyle karşılan “masal” için “mesel” sözcüğü kullanılmaya başlanmıştır. Masal sözcüğünü gerçek anlamına bağlı bir şekilde ilk Tanzimat dönemi sanatçısı Namık Kemal kullanmıştır. Namık Kemal’e göre masal; eğitici, terbiye edici özellikle, bütünüyle hayali olaylardan oluşan bir türdür.

Eflatun Cem Güney, Tahir Alangu, Pertev Naili Boratav, Naki Tezel, Umay Günay, Saim Sakaoğlu gibi araştırmacılar masal alanındaki çalışmaları ve derlemeleriyle tanınan kişilerdir.