Siyasi Yapıların Meşruiyet Kaynağı

Orta Çağ’da Asya ve Avrupa devletleri meşruiyetlerinin kaynağını genellikle dine dayandırmışlardır. Devleti ele geçirenler “devletin tanrısal bir kurum olduğunu ve tanrının isteğiyle kurulduğunu, kendilerinin ise tanrının yeryüzündeki temsilcileri olduğunu” savunmuşlardır.

Orta Çağ’da Germen Krallıkları

Germen Kavimlerinde krallar, halk tarafından seçildiği için “halk kuralları” unvanıyla anılmıştır. Sınırsız yetkilere sahip olmayan krallar, yönettiği kavimlerin gelenek – göreneklerine aykırı davranırsa krallığını kaybedebilirdi. Buna rağmen zamanla halkın gücü yerini kiliseye bırakmak zorunda kalmıştır.

• İktidarını tanrıdan aldığını savunan kilise, yeryüzü hakimiyetinin tanrı tarafından papaya verildiğini savunmuştur.
• Frank Kralı Clovis (Kılovis), Katolikliği seçerek kiliseye bağlılığını göstermiştir. Kral Clovis, Roma kültürüne bağlı Hristiyan halkın ve din adamlarının desteğini alarak hükümdarlığını güçlendirmiştir.
• Alman İmparatoru Şarlman, 800 yılında papa tarafından Kutsal Roma Gen’nen İmparatoru olarak kutsanmış ve Papa’nın elinden taç giymiştir.

Bilgi: Avrupa’da Kralların Kilise’de Papa’nın elinden taç giymeleri monarşik güçlerini pekiştirme amaçlıdır.

Orta Çağ’da Asya ve Orta Asya’da Hükümdarlar

• İslam dünyasında da Emevi Devleti’nde hükümdarlar Allah adına hareket ettiklerini göstermek için “halife” unvanını kullanmıştır.
• İran ve Orta Asya’da kurulan devletlerde de yöneticiler meşruiyetlerinin kaynağını dine dayandırmıştır.
• Sasaniler’de kral Zerdüştlük dininin simgesi olan ateşin koruyucusu sanılmıştır.
• Orta Asya Türk devletlerinde halk, ülkeyi yöneten hakan bu yetkinin Gök Tengri tarafından verildiğine inanmıştır.
• Çinliler ise imparatorlarına “tanrının oğlu” demişlerdir.