Kişilerin ve toplumun aksak yönlerini işleyen eleştirel şiirlere satirik şiir denir. Bu şiirlerde kişiler, olay ya da durumlardaki çarpıklıklar iğneleyici bir dille işlenir. Satirik şiirin merkezinde toplumsal düzensizlikler, kişilerin düzenbazlık, dalkavukluk, kendini beğenmişlik, makama düşkünlük gibi eksiklikleri yer alır. Satirik şiirlere halk edebiyatında taşlama, divan edebiyatında hiciv, günümüz edebiyatında ise yergi adı verilmiştir. Halk edebiyatındaki taşlamalar, divan edebiyatında hicviyeler satirik şiire örnek gösterilebilir.

Benim bu gidişe aklım ermiyor
Fukara hâlini kimse sormuyor
Padişah sikkesi selam vermiyor
Kefensiz kalacak ölümüz bizim

Bu dizelerde şair, içinde bulunduğu zamandan, insanların ve idarecilerin duyarsızlığından şikayet etmektedir. Bu da satirik şiirin özelliğidir.