Tamamlanmamış cümlelerin sonuna konur:

• Sabahleyin her yerde bir telaş, bir koşturmaca…
• Mahallede bir dedikodu yayılıyor ve bütün mahalleli sokağa…
• Nihayet dik bir yokuşu çıkıyoruz ve karşımızda yemyeşil bir ova…

Kaba sayıldığı için veya bir başka sebepten ötürü açıklanmak istenmeyen kelime ve bölümlerin yerine konur:

• Kılavuzu karga olanın burnu b…tan çıkmaz.
• Ben bunları A… ‘dan aldığımı söylemiştim sana.

Alıntılarda; başta, ortada ve sonda alınmayan kelime ve bölümlerin yerine konur:

• derken bir anda her yanımızda köpekler havlamaya başladı…

Sözün bir yerde kesilerek geri kalan bölümün okuyucunun hayal dünyasına bırakıldığını göstermek veya ifadeye güç katmak için konur:

• Sana uğurlar olsun… Ayrılıyor yolumuz!
  (Faruk Nafiz Çamlıbel)

Benzer örneklerin sürdürülebileceğini göstermek için konur:

• Yalnızca öğrenciler değildi ağlayanlar, öğretmenler, veliler, gazeteciler…
• Eski arkadaşlardan kimler yoktu ki dünkü yemekte: Fatih, Bülent, Emre…

Ünlem ve seslenmelerde anlatımı pekiştirmek için konur:

• Gölgeler yaklaştılar. Bir adım kalınca onu kıyafetinden tanıdılar:
  – Koca Ali… Koca Ali, be!..
  (Ömer Seyfettin)
  Koçlarım… Koçlarım benim!…

Karşılıklı konuşmalarda, yeterli olmayan, eksik bırakılan cevaplarda kullanılır:

• – Alo, Kimsin?
  – Hasan…
  – Hangi Hasan?
  – Komşun
  – Sen misin, Hasan usta?
  – Benim!..

UYARI: Üç nokta yerine daha az veya daha çok nokta kullanılmaz.