KEMALETTİN KAMU (1901—1948)

“Memleket Edebiyatı”nın önde gelen lirik şairlerindendir.

“Ben gurbette değilim / Gurbet benim içimde” diyen sanatçı, Cumhuriyet dönemi Türk şiirinde ”  gurbet şairi” ve “yalnızlık şairi” olarak tanınmıştır.

“Gurbet”, “Hazan Yolcusuna”, “Gurbet Gecelerinde”, “Enginde Hatıralar” gurbet konulu şiirleridir.

Hayatı boyunca yazdığı 55 şiirinde ”aşk, savaş, vatan sevgisi, siperde ve daima gurbette olan Mehmetçik, Atatürk, Çankaya, Milli Mücadele’nin kazanılması, Sakarya Savaşı” gibi konuları işlemiştir.

Mütareke ve Millî Mücadele yıllarını konu alan kahramanlık şiirleri de yazmıştır.

Millî Mücadelenin çeşitli yönlerini epik bir üslupla destanlaştıran şair ‘“Millî Mücadele şairi” unvanını da almıştır .

Başlangıçta aruz ölçüsüyle yazan şair, daha sonra hece ölçüsünü kullanmaya başlamıştır.

Hece ölçüsünün özellikle on birli kalıbını kullanmıştır.

Şiirlerinde, “halk” şiiri geleneğinden yararlanmıştır.

Türk edebiyatının en önemli pastoral şiir örneklerinden biri olan Bingöl Çobanları adlı şiiri ile tanınmıştır.