• İlk ve Orta Çağlarda Asya ile Avrupa arasındaki ticaret yolları büyük bir canlılığa sahipti. Genel olarak ipek, ipekli kumaşlar, porselen, madeni eşyalar, kağıt, baharat, tuz, cam eşya, şarap, at, hayvan ürünleri (deri ve postlar), değerli madenler, taşlar ve ziynet eşyaları (takılar) alınıp satılırdı.
• Ticaret yolları üzerindeki ulaşım, kervanlar vasıtasıyla sağlanırdı. Kervanların en büyük yük taşıyıcısı çift hörgüçlü develerdi. Bunun yanında katır veya atla çekilen tekerlekli taşıtlar ve binek hayvanları da kullanılmıştır.
• Denizaşırı ulaşım insan veya rüzgar gücü ile gerçekleşirdi. Orta Çağ’da üç yelkenli gemilerin, pusula ve haritanın da kullanımıyla denizciliğin ticari değeri artmıştır.
• İlk ve Orta Çağlarda gerek karada kullanılan hayvanların gerekse denizde kullanılan taşıtların hızı nedeniyle yolculuklar haftalar hatta aylar sürüyordu.
• Paranın icadından önce değer ölçüsü ve değişim aracı olarak pek çok mal kullanılmıştır. Ticarette takas usulünün yol açtığı zorluklar madeni paranın kullanılmaya başlanmasıyla aşılmış, ticaret ilişkileri ve mali işlemler kolaylaşmıştır.
• Dünyada bilinen ilk para örnekleri MÖ VII. yüzyılda Lidyalılara aittir. İlk paralar genellikle altın ve gümüşten basılmıştır.
• Para, icat edildikten kısa bir süre sonra devlet tekeline alınmıştır. Para basmak bir egemenlik sembolü haline gelmiştir.

Ticaret Mekanlar

Karum: Asurluların Anadolu’da kurdukları ticaret kolonileridir. Şehrin hemen dışında ticari işlerin görül kendine Özgü siyasi ve yönetim statüsünün bulunduğu semtlerdir. Anadolu’daki en büyük karum, Kaniş (Kayseri- Kültepe) şehrindeydi.

Agora: Şehir devletlerinde kent meydanı, çarşı, pazar yeri anlamına gelmektedir. Adli, dini ve siyasi fonksiyonları da olan agoralar; sanatın yoğunlaştığı, felsefenin temellerinin atıldığı, anıtların, sunakların, heykellerin sergilendiği bir yerdi.

Han: Yolcuların ve küçük kervanların konakladığı, malların depolandığı, atölyelerin bulunduğu ve ticaretin yapıldığı yerlerdi. Hanlarda birden fazla dükkan olursa bu hanlara çarşı da denilirdi.

Arasta: Genellikle aynı esnaf grubuna ait dükkanların bir sokak üzerinde karşılıklı sıralanması ile meydana gelmekteydi.

Bedesten: Değerli, kıymetli kumaşlar, mücevherler ve buna benzer eşyanın satımına mahsus üstü kapalı çarşıların bütününe verilen addır.

Ribat: İslamiyet’in ilk dönemlerinde daha çok savunma ve askerî amaçlı olarak sınır bölgelerine inşa edilerek karakol veya ordugah olarak kullanılmıştır. XI. yüzyıldan sonra sınırların genişlemesiyle birlikte iç bölgelerde kalan ribatlar, işlev değiştirerek ticari konaklama amacıyla kullanılmıştır.

Kervansaray: Kökeni ribatlara dayanmaktadır. Kervanların güvenliği ve konaklaması için ana yol kenarında tesis edilmiştir. Vakıf sistemiyle yollar üzerinde kurulan ve kamu yararına çalışan kervansaraylar genellikle 8-10 saatlik yürüyüş mesafesinde (35-40 km) kurulurdu.