İnsanlar zaman içinde yabani tahıl ve meyveleri ıslah ederek kendi kontrolünde üretmeyi öğrenmiş böylece tarımsal faaliyetler başlamıştır. Tarıma geçişle birlikte keçi, koyun, sığır, domuz, at ve köpek gibi hayvanlar da evcilleştirilmiş ve günümüzdeki köy yaşamına benzer yaşam biçimleri ortaya çıkmıştır.

Tarımsal faaliyetlerin başlaması ile;

• İnsanlar tüketici olmaktan üretici olma konumuna geçmiştir. İnsanın yaşam biçiminde ve üretim-tüketim alışkanlıklarında değişiklikler olmuştur.
• İlk köy yerleşimleri ortaya çıkmış, özel mülkiyet ve sosyal yaşamı düzenleyen kurallar ortaya çıkmıştır.
• Çiftçilik, çobanlık, mimarlık, tüccarlık gibi meslekler ortaya çıkmıştır.
• İnsanların doğaya olan mutlak bağımlılığı ortadan kalkmıştır. Su kanalları, bentler, barajlar, yollar yaparak doğayı değiştirmeye başlamışlardır.
• Üretilen ürün fazlasının, ihtiyaç duyulan başka ürünlerle takas edilmesi ile ticaret faaliyetleri başlamıştır.
• Yerleşik yaşam ve tarımsal üretim sonucunda daha kolay beslenme yollarının öğrenilmesi, nüfus artışına neden olmuştur.
• İnsanların, verimi yüksek tahılları seçmesi ve tahılların sulak bölgelerde ekilebileceğini anlaması, tarımsal üretime dayanan bir ekonominin oluşmasını sağlamıştır.

Diyarbakır’da Çayönü ve Malatya’da Cafer Höyük yerleşkelerinde dünyanın en eski buğday türlerinden birisi olan “Emmer evcil buğdayı” bulunmuştur. MÖ 8.500’lerde Urfa ve Diyarbakır çevresinde buğday tarımının başladığı anlaşılmıştır. Bu durum tahılın ana vatanının Anadolu olduğunu ve ilk tarımsal üretimin Anadolu’da başladığını göstermektedir.

Tarımsal faaliyetlerin başlaması ile konar-göçer yaşam tarzı, avcılık-toplayıcılık faaliyetleri sona ermemiştir. İnsanlar uzun süre hem tarım yapmışlar hem de avcılık ve toplayıcılığı sürdürmüşlerdir. Ancak zamanla tarım ve hayvancılık ayrı geçim kaynakları haline gelmiştir. Tarım yapan toplumlar göçebeliği terk ederek tamamen yerleşik yaşama geçmiştir. Hayvancılıkla geçinen toplumlar ise sürülerine ot bulmak için göçebe yaşam tarzını sürdürmüşlerdir.