İlk insanların geçim kaynağı avcılık ve besin toplayıcılığıydı. İnsanlar besin kaynaklarının azalması veya çoğalmasına bağlı olarak göçebe bir yaşam sürüyorlardı. Uzun süre devam eden bu süreçte insanlar etin yanında çeşitli meyve ve bitkileri de besin olarak kullanmayı öğrenmişlerdir.

İnsanlar doğada kendiliğinden yetişen buğday, arpa, çavdar gibi tahılları toplayarak besin olarak kullanmışlardır. İlerleyen dönemlerde ise tohumları saklayarak planlı bir tarıma geçmişlerdir. Ellerindeki tohumlarla tarıma geçmeleriyle de yerleşik hayata geçiş yapmışlar bir çok hayvanı da evcilleştirmeye başlamışlardır.

Tarih öncesi yaşayan insanlar iklim şartlarından dolayı çok büyük bir alana yayılarak mağaralarda ve ağaçların kavuklarında hayatlarını sürdürmüşlerdir. Tarımsal üretimin artmasıyla su kenarlarında kendilerine barınaklar yapıp köyler kurmuşlardır. Kendilerini hayvanlardan korumak için gerekli araç gereçler yapmışlar her geçen gün ustalıklarını geliştirip daha fazla iş gören araçlar yapmayı öğrenmişlerdir.

İlerleyen zamanlarda ise Obsidyen ismi verilen doğal volkanik cam kullanarak aynı işleri gören daha küçük araç gereçler yapmayı başarmışlardır. Zamanla da da toprağı kullanarak çanak çömlek yapmayı başarmışlardır.