İLHAN BERK (1916-2008)

İlk şiirlerinde içerik bakımından özellikle Nazım Hikmet’in etkisinde kalmıştır.

1953 yılında yazdığı “Sen Antoine’in Güvercinleri” isimli şiiriyle İkinci Yeni’nin kuruluşuna katılmıştır.

“Galile Denizi” şiir kitabıyla çok anlamlı, çok boyutlu bir şiir anlayışına geçmiştir.

Şiirini bütün arayış ve denemelere açık tutmuştur.

Sanatında, dilinde, anlayışında hep değişim içindedir.

Şiirde anlamı dışlamış “anlamsız şiir”e varmıştır.

“Şiir anlam için yazılmaz.” görüşünü ısrarla savunmuş, soyut şiiri uç noktalara taşımıştır.

Zengin çağrışımlara, anlamsız ifadelere, yoğun telmihlere yer verir.

Behçet Necatigil, İlhan Berk için “Şiirimizin Evliya Çelebi’si. Kıtalar, kentler, insanlar görüyor, ölçüyor, biçiyor; denizcidir, topograftır, tarihçidir. Kısaca, görmüş geçirmiş bir seyyah-ı âlemdir.” der.

Şiirlerinde geçmiş, mitoloji ve zengin çağrışımlar vardır ve her şeyi kendine göre yorumlar.

Şiirle ilgili yazıları Şairin Toprağı, İnferno, Kanatlı At, Logos ve Poetika adlı kitaplarında yer alır.

Eserleri

– Şiir: Güneşi Yakanların Selamı, İstanbul, Günaydın Yeryüzü, Türkiye Şarkısı, Köroğlu, Galile Denizi, Çivi Yazısı, Otağ, Mısırkalyoniğne, Aşıkane, Taşbaskısı, Şenlikname, Atlas, Kül, İstanbul Kitabı, Kitaplar Kitabı, Deniz Eskisi, Şiirin Gizli Tarihi, Delta ve Çocuk, Galata, Güzel Irmak, Pera, Dün Dağlarda Dolaştım Evde Yoktum, Avluya Düşen Gölge, Şeyler Kitabı, Ev, Çok Yaşasın Sayılar, Eşik (Toplu Şiirler I), Aşk Tahtı (Toplu Şiirler II), Akşama Doğru (Toplu Şiirler III)