HÜSEYİN CAHİT YALÇIN (1875-1957)

Servetifünun’a yöneltilen eleştirilere verdiği yanıtlarla öne çıkmıştır.

Eski edebiyata karşı yeniliği ve yeni edebiyatı savunan yazılar yazmıştır.

Fransızcadan çevirdiği ve Fransız İhtilali’ni konu alan “Edebiyat ve Hukuk” adlı makalesi Servetifünun’da yayımlanınca dergi kapatılmış ve Servetifünun edebiyatı sona ermiştir.

Edebî yönünden çok siyasi yazıları ve kavgaları ile tanınan yazarın gazetecilik yanı da vardır, “Tanin” adlı gazeteyi çıkarmıştır.

Sanat,  Sanat içindir anlayışını savunan yazara göre edebiyat bir araç değil amaçtır.

İlk hikâyelerini Hayat—ı Muhayyel ve Hayat-ı Hakikiyye Sahneleri’nde toplayan Hüseyin Cahit kendi kuşağının temel tema ve söylemini esas almış bir sanatçıdır.

Yazar, özellikle II. Meşrutiyet’ten sonra yazdığı ve Niçin Aldatıdarmış adıyla kitaplaştırdığı hikâyelerinde, ilk eserlerindeki romantik karakterli bireysel sızlanmalardan vazgeçerek toplumsal sorunlara yönelir.

Hikâyeleri teknik açıdan pek başarılı değildir ancak olayların anlatımında başarılıdır.

“Nadide“ romanında genç ve güzel fakat cani karakterli bir kızın ihtirasları uğruna işlediği cinayetleri; Hayal İçinde romanında tutkulu bir aşk macerası yaşayan 17 yaşındaki Nezih’in hikâyesini anlatır.

Romancılığa başladığında Ahmet Mithat’ın etkisinde olan yazarın romanlarının olay kurgusu oldukça basittir.

“Oğlumun Kütüphanesi” başlığı altında yayımladığı ve sayıları 62’yi bulan büyük çeviri külliyatında; yazar Avrupa’daki eğitim, siyaset, felsefe, psikoloji ve estetiğe ait çalışmaları Türkçeye kazandırarak bilim, kültür ve sanat hayatına katkı sağlamıştır.

Eserleri

Roman: Nadide, Hayal İçinde

Hikâye: Hayat-ı Muhayyel, Niçin Aldatırlarmış, Hayat-ı Hakikiye Sahneleri

Eleştiri: Kavgalarım

Hatıra: Edebî Hatıralar, Siyasî Hatıralar