İnsanoğlu yazıdan daha önce haritacılıkla uğraşmış. Çeşitli mağaralarda ya da kaya yüzeylerinde belirli semboller kullanılarak ilk harita çalışmaları yapılmıştır. Bilinen en eski harita MÖ 6200 yıllarından kalan Çatalhöyük Şehir Plan’ıdır. İlk Çağ’ın en eski haritacısı ise Batlamyus’tur. Batlamyus’un coğrafi yer adları kılavuzu anlamına gelen Geographika Hyphegesis isimli çalışması bu dönemin en önemli eseridir. Eserde çok sayıdaki yerin adı ve coğrafi koordinatları belirtilmiştir. Bu bilgilerden bir kısmını kendi yaptığı Dünya Haritasına aktarmıştır.

Orta Çağ’da Avrupa kilisenin baskısıyla karanlık çağı yaşarken İslam dünyası, 1100-1500 yılları arasında haritacılık anlamında en parlak dönemini yaşamıştır. Batlamyus’un eserini iyi değerlendiren İslam âlemi kendi dünya haritalarını çizmiştir. Bu dönemde Harizmi, Belhli Ebu Zeyd, Biruni, Kaşgarlı Mahmud ve İdrisi en önemli Müslüman haritacılardır. Harizmi “Dünya’nın Görünümü” adlı eserinde 2.402 şehri haritasında göstermiştir. Kaşgarlı Mahmud Türkler tarafından hazırlanan en eski haritayı çizmiştir. Bu haritada Türkçenin değişik şivelerle konuşulduğu yerler gösterilmiştir. İdrisi, kartografyanın gelişimine katkı sağlamış en önemli Müslüman bilim adamıdır. Roger’in Kitabı isimli çalışmasında bir dünya haritası hazırlamıştır.

Osmanlıda haritacılık alanında en önemli eser Pîrî Reis’in Kitabı Bahriye’sidir. Pîrî Reis’in 1513 yılında çizdiği dünya haritası, devrine göre mükemmel bir haritadır. Bu harita ancak uzaydan bakıldığında görülebilecek detaylara sahiptir. Bu haritadan günümüze Güney Amerika ve Batı Afrika dolaylarını gösteren küçük bir bölümü ulaşmıştır. Piri Reis dışında Ali Macar Reis, Katip Çelebi ve Mürsiyeli İbrahim’de Osmanlı dönemindeki diğer önemli haritacılardır.