İlk Çağ’da fizik, kimya, biyoloji, matematik gibi bilim dallarının hiç birisi yoktu. İnsanın doğa içinde kendi varlığını merak etmesi ve bu konuda sorular sormasıyla felsefe doğmuştur.

Orta Çağ’da dini öğretilere dayanan dinsel bakış ön plana çıkmıştır.

Yeni Çağ’da felsefe ve bilim, dinin etkisinden kurtulup bağımsız bir hâl almıştır. Bu dönemde doğaya ilişkin doğru ve güvenilir bilgi elde etmek için gözlem ve deney üzerinde durulmuştur. Fizik, kimya ve biyolojinin bilimsel kimliklerini kazandığı bu dönemde “niçin” sorusunun yerini “nasıl” sorusu almıştır.

“Fizik”, eski Yunancada “doğa” anlamına gelen “physis kelimesinden gelir. Doğa bilimlerinin bir dalı olan fizik, uygulamalı bir bilim dalıdır. Fizik bilimi, doğada meydana gelen olayların nedenlerini ve nasıl meydana geldiğini açıklamaya çalışır. Fizik bilimi ile uğraşan fizikçiler, denetlenen koşullar altında deney ve gözlem yaparak ulaştıkları sonuçlara matematiksel çözümlerle de ulaşarak doğa yasalarını ortaya çıkarmayı amaçlar. Bilimsel çalışmalarda birbirini tamamlayan birden fazla bilimsel yöntem kullanılır. Bilimsel bilgi kesin, bütün ve mutlak doğru değildir. Bu nedenle fizik bilimi, sınanabilir, sorgulanabilir, yanlışlanabilir bir yapıya sahiptir.

Doğanın, çıplak gözle algılayamayacağımız galaksiler gibi çok büyük (makro) ya da atom ve moleküller gibi çok küçük (mikro) boyutlardaki madde ve enerji etkileşimleri fizik biliminin konusudur.

Fizik bilimi; evreni, evrende gerçekleşen olayları merak eden ve kendini anlamaya çalışan her insan için iyi bir kılavuzdur.