Fecr-i Ati Topluluğu Genel Özellikleri

Fecriaticiler, kendilerinden önceki bütün edebiyat mirasını reddettiklerini söyleseler de hem biçim hem içerik açısından Servetifünun anlayışını devam ettirmişlerdir.

Yayımladıkları beyannamede kendilerini Servetifünun’dan ayrı göstermeye çalışmışlardır.

Görüşlerini “Sanat, şahsi ve muhteremdir.” (sanat, kişisel ve saygı değerdir) diye özetlerler.

Fecriati mensupları şiir, tiyatro, hikâye, roman, eleştiri gibi değişik edebî türlerde eser vermişlerdir.

Fecriati şairleri şiirlerinde “aşk” ve “tabiat” temalarını işlemişlerdir. Daha geri planda özlem, ayrılık, yalnızlık, kötümserlik, ölüm ve sanat temalarını ele almışlardır.

Servetifünun şairlerinin duygularındaki marazilik (hastalıklı olma durumu), Fecriati şiirinde daha aşırı bir şekilde devam eder.

Dilde, Servetifünun’un takipçisi durumundadırlar; şiir diline Arapça ve Farsçadan yeni kelimeler getirilmiş, konuşma dilinden uzaklaşmaya devam edilmiştir.

Aruz ölçüsünü kullanmaya devam etmişlerdir.

Tanzimat’tan sonra Türk şiirinde kullanılan nazım şekillerini kullanan Fecriaticiler, özellikle Fransız edebiyatından gelen sone ile serbest müstezadı kullanmışlardır.

Tevfik Fikret’le başlayan serbest müstezadı daha ileriye götürerek Fransız sembolistlerinin serbest nazım tekniğine yaklaşmışlardır.

Sembolist ve empresyonist (izlenimcilik) anlayışı sanat eserlerinde sergilemekte zaman zaman Servetifünun mensuplarından daha başarılı bir çizgi yakalamışlardır.

Şiirlerinde imgelere ağırlık vermişler, kimi şiirlerinde Servetifünun şiirinden daha kapalı ve marazî söyleyişe gitmişlerdir.

Roman ve hikâyede, Servetifünuncuların realist ve natüralist çizgisini devam ettirmişlerdir.

Fecriaticiler, hikâye alanında belirli bir başarı ortaya koymuşlardır.

Maupassant tarzı klasik olay hikâyeleri topluluk mensuplarının karakteristik özelliklerini yansıtır.

Hikâye ve roman alanında İzzet Melih, Cemil Süleyman, Yakup Kadri ve Refik Halit eser vermişlerdir.

Sanat endişesinden uzak, çarçabuk yazılmış tiyatro oyunları ortaya konulmuştur. Birçok yazar, dönemin ilgi çeken türü tiyatroya yönelmişlerdir.

Fecriati mensupları arasında Şahabettin Süleyman, Tahsin Nahit, Müfit Ratip, Yakup Kadri, Refik Halit ve İzzet Melih tiyatro eserleri kaleme almışlardır.