Ekspresyonizm (Dışavurumculuk)

Birinci Dünya Savaşı öncesi Almanya’da ortaya çıkmıştır. Pozitivizm, natüralizm ve empresyonizm akımlarına tepki
olarak doğmuştur.

Dışavurumculuk, doğanın olduğu gibi temsili yerine duyguların ve iç dünyanın ön plana çıkarıldığı 20. yüzyıl sanat
akımıdır Öznelci bir sanat anlayışıdır. Akım “sanatçının kendiliğine” dayanır.

Özellikleri

• Özellikle şiir ve tiyatro türlerinde etkili olmuştur.
• İnsanın iç gerçeğini esas alan bir akımdır; onlara göre gerçek, başka bir yerde değil, sanatkârın içinde veya ruhunda gizlidir.
• Sanatçı, iç gözlem ve dışavurumu önemser; dış dünyada bulamadığı mutluluğu kendi iç dünyasında arar ve bulduklarıyla dış dünyayı değiştirmek ister.
• Bireysellik ve soyutlama hâkimdir. İnsanı yaşadığı toplumdan hatta kendisinden bile soyutlamışlardır.
• Çığlığa dayalı yeni bir dil ve üslup benimsenmiştir.
• Sanat ve toplumda kabul edilmiş biçim ve geleneklere bir başkaldırı niteliği taşır.
• Duyguların ön plana alınıp dış dünyanın hiçe sayıldığı bir sanat anlayışını temsil eder.

Temsilcileri:

Henrich Mann, Alfred Döblin, Franz Kafka, T.S. Eliot, E. G. 0’ Neil, James Joyce, Hugo Ball