ECE AYHAN (1931—2002)

İkinci Yeni yerine “sivil şiir”, “kara şiir , sıkı şiir” adlarından birini önermiş ve kullanmıştır.

Toplumcuların kendilerine yöneltilen “yaşamdan kopuk şiir”, “kaçak şiir” suçlamalarının aksine toplumsal hayatın her yönünü yansıtan bir şiir anlayışını benimsediklerini ifade etmiştir.

Şiiri, bir “imgeler sanatı” olarak görmüştür.

Şiirlerinde aklın sınırlarını zorlayan, sürrealizmi çağrıştıran bir kurgu, karanlık bir bakış açısı vardır.

Dilin olanaklarını zorlayan şair, söz diziminde değiştirimlere gitmiştir.

Her kitabında biçim bakımından bir yenilik arayışı içinde olan şairin kitap adları bile okuyucuya yadırgatıcı ve ilginç gelir.

Her dönemde oldukça kapalı ve anlaşılması çok zor şiirler yazmıştır.

Adeta özel bir sözlüğü andıran sözcük dünyası ve söz dizimi ile zengin anlam katmanlı şiirlerle okuyucunun karşısına çıkar.

Eserleri

— Şiir: Kınar Hanım’ın Denizleri, Bakışsız Bir Kedi Kara, Ortodoksluklar, Devlet ve Tabiat ya da Orta İkiden Ayrılan Çocuklar İçin Şiirler, Yort Savul (İlk dört kitabını içeren şiir kitabı), Zambaklı Padişah, Çok Eski Adıyladır, Çanakkaleli Melahat’a İki EI Mektup ya da Özel Bir Fuhuş Tarihi, Son Şiirler, Bütün Yort Savul’lar (toplu şiirler)

– Düzyazı: Yeni Defterler, Kolsuz Bir Hattat, Şiirin BirAItın Çağı, Başıbozuk Günceler, Sivil Şiirler, Sivil Denemeler Kara…