CAHİT ZARİFOĞLU (1940-1987)

Tam adı Abdurrahman Cahit Zarifoğlu’dur. Dinî/mistik ögeleri şiirinde barındıran Zarifoğlu, kapalı, yoğun imgeleriyle İslâmi duyarlılığı özgün bir üslupla sergilemiş şairdir.

Necip Fazıl Kısakürek ve Sezai Karakoç çizgisini, yer yer İkinci Yeni şiiri anlatım tarzıyla deva ettirmiş, yer yer kapalı ve anlam dünyası herkese açık olmayan bir şiir tarzını tercih etmiştir.

Madde-ruh ikilemi ve çatışması şiirlerinin ana izleğini (temasını) oluşturur.

Onun şiirlerinde madde Batı’yı, ruh ise Doğu’yu temsil eder.

Şiirlerinde Batı’nın diktasına karşı başkaldırı vardır.

Korku, hayat, yalnızlık, ölüm, kaygı, aile, çocuk, Allah sevgisi, din, rahmet, günah gibi konuları işlemiştir. Şiirlerinde İslami motifler ağır basar.

İlk şiir kitabı “İşaret Çocukları”nda kullandığı özgün imgelerle Türk şiirinde özel bir yer edinmiştir.

İkinci şiir kitabı ı“Yedi Güzel Adam”daki şiirleriyle destansı söyleyişin modern örneğini ortaya koymuş; hem tasavvufa hem toplumsala yönelmiştir.

Üçüncü şiir kitabı ”Menziller” ve son kitabı “Korku ve Yakarış”ta metafizik şiir çizgisinin örneklerini vermeye devam etmiştir.

”Ne çok acı var!” cümlesiyle başlayan “Yaşamak” adlı günlükleri Türk edebiyatında günlük türünün en özgün eserlerinden biridir.

Cahit Zarifoğlu, “Savaş Ritimleri” adlı romanında Afganistan’ın işgal günlerini on dört yaşındaki bir çocuğun ağzından anlatmaktadır.

Ölümünden sonra yayımlanmış, bir savaş pilotunun romanı olan ”Anne”de derin psikolojilerle iç içe geçmiş bir uçma serüveni anlatılır.

Eserleri

Şiir: İşaret Çocukları, Menziller, Yedi Güzel Adam, Korku ve Yakarış, Şiirler (Bütün Şiirleri)

Roman: Savaş Ritimleri, Romanlar (Savaş Ritimleri ve tamamlanmamış romanı Anne)

Öykü: İns, Hikâyeler (Bütün Hikâyeleri)

Çocuk Kitabı: Yürek Dede ile Padişah, Katıraslan, Ağaçkakanlar, Serçe Kuş, Küçük Şehzade, Motorlu Kuş, Ağaç Okul, Çocuklarımızla Atlara Biniyorduk (çocuk kitaplarının toplu basımı)

Günlük: Yaşamak