Bağlantısızlar Hareketi
“Bağlantısızlık” kavramını ilk kullanan Hindistan lideri Nehru olmuştur. Kore Savaşı sırasında Hindistan, Yugoslavya ve Mısır bağlantısızlıklarını ilan etmişler ve bu hareketin öncüleri olmuşlardır.
Bandung Konferansı
Bağlantısızlık hareketinin başlangıç noktası 1955 Nisanında Endonezya’nın Bandung şehrinde toplanan Asya – Afrika Konferansı’dır. Konferans’ın amacı; yeni bağımsız olan Afrika ve Asya ülkelerinin, ABD ve SSCB gibi iki büyük nükleer güç karşısında varlıklarını korumak için birlik ve dayanışmalarını sağlamaktı. Konferansta kabul edilen en önemli kararlardan biri Çin ve Hindistan devlet başkanlarının dünyaya tanıttıkları, “Barış İçinde Bir arada Yaşamanın Beş İlkesi” idi.
Bu ilkeler şunlardır;
- Siyasal bağımsızlık
- Askerî ittifaklara katılmama
- Kendi topraklarında askerî üsse izin vermeme
- İkili ittifaklara girmeme
- Millî kurtuluş savaşlarını destekleme
Bandung Konferansı’nda anlaşma sağlanan konular şunlardır:
- Sömürgeciliğin derhal sona erdirilmesi gerektiği ve sömürge düzeninin sürdürülmesinin temel insan haklarını tanımamak anlamına geldiği
- Sömürgeciliğin BM Sözleşmesi’ne aykırı olduğu ve dünya barışını engellediği
- Sömürge altındaki ulusların bağımsızlıklarını kazanmaları için destek olma ve sömürgeci devletlere baskı yapma
ENVER PAŞA Bakû Doğu Halkları Kurultayı’nda (yıl 1920) neyin peşinde idi ise, Fatin Rüştü ZORLU da Bandung Koneransı’nda (Nisan 1955) onun peşinde olmuştur. En doktriner Demokrat Partili Çetin ALTAN, Enver ile Fatin Rüştü arasındaki benzerliğe, dikkatlerimizi, «Bilmiyorlardı ki, Türkiye sosyalizme döndüğü zaman, Rusya’nın uydusu değil, belki de Üçüncü Dünya liderliğinde rakîbi olur» sözdizimi ile çekmişti [bkz: Çetin Altan, «Onlar Uyanırken», bilgi yayınevi, Bilgi Yayınları 249 Bilgi Dizisi 14, Beşinci Basım Mayıs 1976 Bilgi Basımevi – Ankara, s.60-61].