İkinci Dönem Dış Politika (1930 – 1939)

• Türkiye’nin Milletler Cemiyetine Girişi (18 Temmuz 1932) Milletler Cemiyeti, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra dünya barışını korumak amacı ile galip devletler tarafından Paris Barış Konferansı’nda kurulmuştur.
• Türkiye, “Yurtta Sulh, Cihanda sulh” ilkesi gereği yürütülen uluslararası barış faaliyetlerine katılmış ve Dünya barışına katkıda bulunmaya çalışmıştır.
• Türkiye’nin uluslararası barış faaliyetlerine katılması, Avrupalı devletlerle münasebetlerini geliştirmesine ortam hazırlamıştır. Bu yolla Türkiye diğer devletlerin de ilgisini çekmeye başlamıştır.
• 1930’dan sonra dünyada yaşanan siyasi gelişmelerden dolayı dış politikası değişen Türkiye, Milletler Cemiyeti ile ilgilenmeye başlamıştır. Türkiye, Milletler Cemiyeti ile ilgilenmesine rağmen;

– Cemiyetin Musul konusunda taraflı bir tutum sergilemesi,

– Dost bir devlet olan ve cemiyete olumsuz bakan Sovyet Rusya’yı küstürmek istememesi,

– Cemiyetin amacından saparak büyük devletlerin kontrolüne girmesi gibi nedenlerden dolayı bu kuruluşa üye olma konusunda acele etmemiştir.

• Ancak dış politikada işbirliğine önem veren ve çok fazla zaman da kaybetmek istemeyen Türkiye;

– Dünya barışına katkıda bulunmak

– Dış politikada karşılaşacağı sorunları daha kolay çözebilmek gibi amaçlarından dolayı ile İngiltere ve Fransa’nın daveti üzerine 18 Temmuz 1932’de Milletler Cemiyeti’ne resmen üye olmuştur.

Bir devletin, milli çıkarlarının biçimlendirdiği amaçlara ulaşmak için diğer devletlerle ve uluslararası kurumlarla arasında olan diplomatik, ekonomik, siyasi ve hukuki ilişkileri kapsayan siyasete denir.

Dış politikada uyulması gereken ilkeler:

• Bağımsızlık, gerçekçilik, akılcılık, uluslararası ilişkilerde eşitliğe dayanan karşılıklı ilişkiler kurma,
• Barışı ve milli menfaatleri esas almak, Türk kamuoyunu dikkate almak,
• Başka devletlerin iç politika ve yönetimlerinden etkilenmemek ve dünya konjonktürünü göz önünde bulundurmak.