KİTAB-I DEDE KORKUT (Dede Korkut Hikâyeleri)

Eserin özgün adı “Kitab-ı Dedem Korkut ‘Ala Lisan-ı Taife-i Oğuz Han”dır.

Bir ön söz ve 12. hikâyeden oluşmaktadır.

Kim tarafından yazıldığı bilinmeyen eser, 15. yüzyılda yazıya geçirilmiştir.

Dedekorkut, hikâyelerin yazarı değildir, anlatıcısıdır.

Destan geleneğinden halk hikâyeciliğine geçiş özelliği taşır.

13. yüzyılda Doğu Anadolu, Azerbaycan“ da yaşayan Oğuz Türklerinin yaşantılarını, kendi içlerindeki mücadele ve kavgaları, Oğuz beylerinin komşuları olan Ermeni, Rum ve Gürcülerle (batıdaki kafirlerle) yaptıkları savaşları, Tepegöz ve Deli Dumrul öykülerinde ise masallara ve destanlara özgü olağanüstü yaratıklarla mücadeleleri konu alır.

Hikâyeler, nazım=nesir karışık biçimde yazılmıştır.

Konuşma bölümleri nazım, anlatma kısımları nesir biçimindedir.

Eser, Oğuz Türkçesi yani Eski Anadolu Türkçesiyle yazılmıştır.

Eserde, sade, anlaşılır ve akıcı bir dil kullanılmıştır.

Eserde, yer yer aliterasyonlara rastlanır.

İslamî unsurların yanında Türklerin İslamiyet öncesi inanışlara ait unsurlar da vardır.

Olağanüstü olaylar ve gerçek olaylar iç içedir.

Oluştuğu dönemin, tarihini, kültürünü, toplum yaşayışını yansıtması yanında; dil, anlatım ve söyleyişindeki özellikleriyle de önemlidir.

Eserin Vatikan ve Dresden’de olmak üzere iki nüshası vardır Vatikan nüshasında 12 hikaye, Dresden nüshasında ise 6 hikaye vardır.